نیلوفرانه                         

چقدر بده یارو رو محرم دلت بدونی

حرفی بزنی

هنو دو دقیقه نگذشته

خبر حرفت پیچیده

فقط کافیه توو گوگل اسمتو سرچ کنی

.

.

.خوبیت نداره بخدا

                                                                         

سلام

حالتون خوبه؟خداروشکر

به شبای قدر نزدیک شدیم،میدونم که میدونین...

دوست داشتم یادتوون بندازم واسه هم دعاکنیم

از خدای مهربون بخوایم گناهای ریز و درشتمون رو ببخشه

گناهای ما بزرگن،اما خدا ازهمه چی بزرگتره

خدا رو شکر کنیم که یه سال دیگه رو دیدیم و شبای قدر رو درک میکنیم

دعا کنیم به حال گرفتارا مصیبت دیده ها و او.نایی که زندگیشون در تنگنا افتاده

دعا کنیم "فاطمه ی نازنین"سلامتی کاملشو بدست بیاره

تا مث همه ی بچه های دیگه بتوونه.....

پی نوشت:

راستی میدونی هرکی 1001 بار ذکر"المجیب"رو بگه و حاجتشو از خدا بعد از ذکر بخواد،مایوس برنمیگرده

                                                                           التماس دعا

اسماعیل خدایی داشت مهربان!!حسین عشاقی دارد فراوان!!عباس را هر که بداند مجنون میشود

رضای من،گلو بریده بود،و لب تشنه با دستهایی که ماهها کرخ شده

عزیز خاله صدایت در گوشم ماند،آخرین بار که توان حرف زدن داشتی:"همراه اول ،خاله نیلوفر"

امید خاله چهار روز از سفرت میگذرد...من اما ثانیه ای رهایت نکرده ام

رضا جان سی روز تشنگی ات تمام بودنم را سوزاند

زبان اشاره ات که پیش از بیحال شدن دستهایت برایم قلب درست میکردی:"خاله دوستت دارم"خواستی دیوانه شوم؟شدم!خواستی بیمار شوم ؟شدم!

عزیز دلم من به قولهایم عمل کردم

جلو پایت پنجشنبه صبح دم خانه ی مادر گوسفند کشتم

کوچه را چراغانی کردم

روی دست دوستهایت که وارد خانه ی مادر شدی من کِل کشیدم،مادرت رقصید!!!

به اندازه ی پولی که قرار بود برایت ماشین بخرم،خانه ای باریک خریدم و تنگ!به زور جایت دادند!

یادت هست روی تخت کنار تو بودم،پریدم و پرده ها را کشیدم

روی وایت بردت نوشتی چرا؟؟؟گفتم سردم شده

دروغ گفتم رضا ...داشت برف میامد برف را دوست داشتی اما دیگر توان برف بازی نداشتی

روز بعدش برایم نوشتی "من-دوست-دارم-در-برف-راه-بروم"  و من جاری شدم و

به جان خودت با چشمهای بسته به خانه آمدم نه پایم به برف خورد ،نه برف را

دیدم

دیوانه ام کردی رضا

راستی چند شب پیش توی آی سی یو گفتم رضا پرسپولیس قهرمان شد!!دروغ

گفتم رضا،خواستم فکر کنی تیم ت مثل خودت قهرمان است...سپاهان جلو افتاد

برایت نوشتم رضا ماشین ارزان شد.....دروغ گفتم رضا.... 

در حیاط "علی صالح"همانجا که چند هفته پیش با ویلچرت رفتی و اشاره دادی بایستیم و ما نفهمیدیم چرا

ایستاذه ایم....درست همانجا خانه ات شد...تو میدانستی و ما نه!!

رضا آن آخرین شب به اشاره ی انگشت ذره ای نشانم دادی،چه

خواستی؟؟گفتی کمی بمان ؟یا کمی آب؟یا....

کاش میفهمیدم آن آخرین اشاره ات را

دیروز جایی برای خدا نوشتم:خدای خوب،رضای ما مبارکت باشد

چقدر روی عاشقی ات ماندی خدا

آنقدر سمج شدی که شد مال تو!خوش بحال خدا....

عزیزم داروهایت را کنار بگذار  شیمی درمانی را هم پی گیر نشو   مراقب خودت

باش    دوستت دارم

                                                                           "همراه اول  خاله نیلوفر"

کوچکتر که بودم سوالهایم جواب نداشت

چرا خانه کبری آلاچیق نداشت

چرا سارا سه روز تمام بیمار بود

چرا کوکب خانم کوبیده با چلو به میهمانهایش نداد

چرا چوپان دروغگو کنار خانه اش چراگاه نداشت

چرا حسنک مجبور بود به شهر برود

.

.

.

.

 امروز نمیگذارم دخترم سوال کند

خودم برایش حرف میزنم:

پسته ها همه فاسدند

خوردن برنج ضرر دارد

ماست و دوغ تاریخ گذشته اند

گوشت بره بچه ها را مریض میکند

امشب اما سوالی داشت که بی جواب ماند:

"میلیارد چند تا صفر دارد.....؟"

برای دایی مهربان و دور از وطنم که تمام سالهای پرشوری که باید در کنارمان میبود را بنا به دلایلی که هرگز برایش و برایمان روشن نشد،به جبر در خارج از کشور گذراند 

وهمه خانواده من پارسال برای دیدنش مجبور شدیم به کشوری غیر از مکان اقامتش برویم تا او را برای اولین بار بعد از 27 سال ببینیم و کاش نمیدیدیم.....

28 سال تنهایی ارمغانی جز سرطان ریه برایش نداشت و ظهرگاه دوشنبه 23بهمن پس از دو سال مبارزه سخت و مردانه،بالاخره دست از انتظار دیدارمان کشید و روی یک تخت با اطرافی خالی از من وهمه ما   چشمهایش را غریبه ها بستند

و مرا با قابی از عکسهای پارسال رها کرد.دوستت دارم دایی خلیل

دعا کردیم که بمانی

بیایی کنار پنجره باران ببارد

و باز شعر مسافر خاموش ما را بخوانی

اما دریغ که رفتن راز غریب این زندگیست

رفتی پیش از آنکه باران ببارد

پینوشت:

رویا چن روزه که رفته دانشگاه ،خواستیم بی خبر باشه

اما با این پست من رویا هم خبردار شد "متاسفم"

رویا کامنتاتا رو نخوون قربونت برم!

"دایی "الان فقط رضا ازت بیخبره دردت بجونم!

دیشب داشت برات بلند بلند دعا میخووند

بیدار میشوم

خدا دارد میبارد روی بام خانه

من،اما،نه کنار ناودان مینشینم

نه دست گدایی دراز میکنم

میگذارم جاری شوند تمام قطره ها

شاید به تو برسند التماس من و خدا

تورا به جان اینهمه تمنا برگرد

به غار نشست

                   به رسالت رسید

                                       و

                                          پیام آورد

کنار تو نشسته ام

                       به تو رسیدم

                                      و

                                             خاموشم

"بر من مبارک است این رسالت خاموش"

مُهر رفتنت را که زدی با رنگ زرد

عقربه ی قبله نما را از پا درآوردی

هی میچرخد،تند تند!

راستی نگرانم نباش

همین امروز،کمی که هوا تاریک شود

"سرخاب "میخرم.....

اشکهای خدا

یخ زده اند

روی کاج خانه ی ما

مرا که هیچ!

خدا را هم دلتنگ کرده ای

مادرم میگوید:برف میبارد...برف!

صنوبر که عریان  شود

حس خیسی از چشم پرنده میبارد

وای اگر

آشیانه را ، به یغما ببرد باد!